یک پاسخ ممکن این است که مسئولیت جانشین در تطابق با قانون اساسی مورد قبول است چرا که، با اینکه ظاهراً بر حقوق خریدار دارایی تجاوز می‌کند، این سیاست (حداقل، اگر محدود به جرائم مدنی باشد) واقعا به محرومیت مالکیت که استاندارد تحقیق اکید را دارد، دست پیدا می‌کند. البته، آزمایش تحقیق اکید نمی توانست تحمیل تنبیه مجرمانه بر فرد بی گناه را توجیه کند، مهم نیست که چگونه دولت را مجبور ‌به این کار می‌کند. با این وجود، با شناخت مشترک (اگر غلط باشد) ‌در مورد قانون تمایز بین جرائم مدنی و شهری برای اهداف مطابق قانون اساسی، ممکن است دادگاه ها محرومیت از مالکیت را به شکل تنبیه های مدنی به عنوان یک فعالیت مجاز دولت طبق پنجمین اصلاح بند فرایند مقتضی توجیه کنند، البته اگر این فعالیت به طور محدود برای دستیابی به هدف اجبار دولت ایجاد نشده باشد.^[۸۸] برای ارضاء تحقیق اکید، معیارهای دولت می بایست به طور محدود برای دستیابی به هدف اجبار طراحی شده باشد. اگر عمل تحمیل جانشینی مسئولیت، استاندارد تحقیق اکید را در خود داشته باشد، ممکن است فعالیت هائی را که می‌توانند حق خریدار را به فرایند مقتضی نقض نمایند، توجیه کنند. اولین وظیفه در ارزیابی ضرورت این پاسخ، تعیین این است که آیا تحذیر تخلفات قوانین و تنظیمات تجارت بین الملل – هدف جرائم مدنی و مجرمانه ی مجاز به وسیله ی دولت- هدفی اجبارکننده است یا خیر؟

 

در حالی که امکان خرده گیری ‌در مورد برخی از قوانین این احکام وجود دارد، به ویژه آنهائی که مربوط به محافظت از صنایع داخلی از رقابت خارجی می‌باشند، هیچ تردیدی وجود ندارد که تحذیر و تنبیه چنین تخلفاتی به طور کلی اهداف وادار کننده ای می‌باشند.^[۸۹] همان‌ طور که قبلا توضیح داده شد، هدف این قوانین حفظ ایالات متحده و هم پیمانان او از تروریسم و ترقی اهداف سیاست خارجی ایالات متحده مانند پایداری و خلع سلاح منطقه ای است. این ها اهداف سیاسی ناچیزی هستند. تحذیر تخلفات قوانین فدرال مهم به عنوان هدفی وادار کننده مطابق با قانون اساسی تأیید شده است، همان گونه که هدف تنبیه چنین تخلفاتی را دارد.^[۹۰]

 

پس از قبول اینکه اجرای قوانین تنظیمات تجارت بین الملل هدفی وادار کننده است، سئوال بعدی این است که آیا سیاست اعمال جانشینی مسئولیت به طور محدودی برای رسیدن ‌به این هدف است یا خیر؟ یک معیار زمانی به طور محدود مناسب است که هدف این معیار ذاتا تاثیر گذار باشد و نتواند در دسترس دیگری قرار گیرد، که معیاری سبک تر است. به عبار دیگر، سوال این است که آیا جانشینی مسئولیت در تحذیر تخلفات قوانین تجارت بین الملل ذاتا تاثیر گذار است،^[۹۱] و اگر چنین است آیا سازمان ها می‌توانند ابزار کم بهای دیگر برای دستیابی ‌به این محذوریت را برخوردار باشند یا خیر؟

 

در اینجا توجیه مورد نظر برای جانشینی مسئولیت فروریخته می شود. یک سیاست که یک خریدار را مسئول تخلفات فروشنده می‌داند مطمئنا استاندارد لازم یا مناسب برای منع چنین تخلفات یا جرمها ئی به وسیله ی فروشنده را به دلایل ذکر شده در بالا در خود ندارد. در واقع، یادگیری اینکه راه کم بهاتری برای منع یک بخش از تخلف قانون به نسبت بخش مسئول دیگر وجود دارد، تعجب آور خواهد بود. جدا از مصلحت آشکار برای مسئول کردن بخش ها برای رفتارشان، رویکرد دیگر، پیگرد قانونی مدیران، کارمندان، شرکا، استخدامیان، عوامل، یا دیگر اشخاص مسئول برای تخلفات به جای (یا علاوه بر) خود نهاد ناقض است.

 

در واقع، این ادعا که تنبیه یک شخص بی گناه به طور مستدل یا ذاتا، تناسب کمتری برای منع تخلفات قوانین تجارت بین الملل دارد، کار مشکلی است. زمانی که محرومیت یک حق غیر بنیادی دلخواه و به طور معقول به هدف دولت اجبار کننده مربوط است، این محرومیت، ماهیت حقیقی تلفات را نقض می‌کند. با وجود غیر ممکن بودن عملی کشف تمامی تخلفات قبلی فروشنده توسط خریدار، زمانی که خریدار هیچ اطلاعاتی ‌در مورد تخلفات فروشنده ندارد، یا زمانی که خریدار مسئولیت همه ی آن ها را به عهده می‌گیرد، تاثیر جانشینی مسئولیت، منع خرید دارایی است، نه منع تخلفات فروشنده. هر گونه منع از نخلفات قانون توسط مسئول جانشین، به طور کلی غیر قابل پیش‌بینی و ناگهانی است. ارجاع تنبیه به یک بخش بی گناه، برای منع تخلفات قانون به وسیله ی شخض خطاکار نه عقلانی و نه مستدل است. جانشینی مسئولیت برای تخلفات غیر مکشوف قانون، حتی در سبک ترین حالت تحقیق فرایند مقتصی، تجاوز می‌کند.

 

فصل پنجم

 

نتیجه گیری

 

۵-۱- نتیجه گیری

 

تاریخ قوانین فدرال تجارت بین الملل، ‌در مورد دیپلماسی ایالت متحده در گذاشته و در حال حاضر نشان می‌دهد، همان گونه که سیاست خارجی نتیجه گرفته است که نظم عمومی جهانی در حال تغییر است تا اولویت های جدید را اصلاح کند، ‌بنابرین‏ رویکرد و وسعت دید بیشتری به قانون گذاری تجارت بین الملل را دارد. این تاریخ، از طرفی چگونگی اتمام جنگ سرد را نشان می‌دهد، و از طرف دیگر چگونگی تغییر دورنمای سیاسی به وسیله تروریسم خارجی در ایالات متحده را منعکس می‌کند. این تغییرات همواره بهترین نیستند، در حالی که رویدادهای فاجعه انگیز می‌توانند تغییرات مفیدی را در فعالیت های امنیتی ایجاد کنند،این رویدادها در برخی موارد می‌توانند بهانه ای را برای صرف نظر کردن از سیاست های عمومی مهم و حتی نقض حقوق، مطابق با قانون اساسی داشته باشند.

 

نظارت های اخیر، منجر به استفاده از تهدید تروریسم برای توجیه فعالیت هائی که به وضوح به حقوق قانون اساسی بی حرمتی می‌کنند، می‌باشند،[۷] اما حالتی که حساسیت را به سیاست های اجرائی قانون منتقل کند تا بتواند به حقوق شخصی و ملکی تخطی کند، کمتر پیدا است. ساختار و اجرای دولت قانون گذار، اینگونه است که خود را معطوف به سوء استفاده های زیان آور به روش های بسیاری می‌کند: از طریق ابهام اجرائیات سازمان، تمرکز فعالیت های اجرائی قانون گذار^[۹۲] و قضائی^[۹۳] در یک سازمان واحد؛ میزان بالای صلاحدید پیگرد کننده که عموما به سازمان های قانون گذاری واگذار شده و به وسیله ی حکم قانونی اختیار دارند و این امرچنان تداوم دارد که سنت تسلیم قضائی به شعبه های سیاسی را سبب شود؛ [۶] و طبیعت تداوم سهو قانون گذاری، که افراد را وادار به قبول نتایج غیرقانونی یا غیر مطابق با قانون اساسی برای جلوگیری از هزینه های قضائی بالا و یک نابودی برای آن ها از طرف سازمان قانون گذاری می‌کند.

 

موضوع امامت- که در تاریخ تشیع نقش اصلی و محوری را دارا است- بر پایه نسبت ائمه (ع) با پیامبر و اینکه آنان فرزندان پیامبر (ص) هستند، قرار داشته است.

 

قیام های علویان: بدون تردید، زمینه این قیام ها، مقبولیت علویان در میان مردم بود که آن ها به علت ارتباط با پیامبر دارا بودند تا جایی که کسانی چون «صاحب الزنج» و بسیاری دیگر برای استفاده از این موقعیت ممتاز، خود را به علویان منتسب می‌کردند. به گونه ای که در کتب انساب علویین، بخشی را به ادعیاء (افرادی که ادعای علوی بودن می‌کردند) اختصاص داده‌اند.^[۴۶] شناخت نسب ایشان برای تأیید و یا عدم تأیید برای یاری و پیوستن با ایشان مهم بود.

 

منصب نقابت: پیدایش دستگاه نقابت، به نیمه دوم قرن سوم هجری (اوایل غیبت صغری) می‌رسد، گفته شده برای آنکه خاندان جلیل پیغمبر(ص) به پاره ای از آلودگی ها گرفتار نشوند و شرافت سادات مصون بماند، منصب یاد شده به وجود آمد و به زودی در منطقه ای وسیع گسترش یافت. این تشکیلات خود یکی از علل مهم رشد و گسترش دانش نسب بود. طبق توافقاتی که میان حکام وقت و بزرگان سادات به عمل آمد، امتیازی به سادات داده شد که به تأسیس دارالنقابه ها انجامید. در این دارالنقابه ها، نقیب النقابی از طرف حکومت مرکزی تعیین می شد که او برای هر شهر نقیبی مشخص می کرد.در این دارالنقابه ها، پرونده های خاصی برای سادات با عنوان «جریده» ثبت می شد.^[۴۷] این دارالنقابه ها که تا اواسط دوره حکومت صفویه وجود داشت، بهترین جا برای حفظ انساب سادات بود، اما متأسفانه این دارالنقابه ها از اواسط دوران صفویه برچیده شد و خلل بزرگی در انساب سادات به وجود آمد و پس از آن، مرکز خاصی برای ضبط و حفظ نسل سادات و کیان آن ها وجود نداشت، هرچند این دارالنقابه ها در برخی از کشورهای اسلامی وجود دارد. علمای بزرگ نسب شناسی در هر زمانی برای حفظ سلسله سادات از گزند حوادث، اقدام به تألیف کتب انساب نمودند که هم اکنون مقداری از این کتاب ها، در دسترس می‌باشند.^[۴۸]

 

قابل ذکر است که در اوایل خلافت بنی العباس در اعقاب و بطون سلسله سادات کثرتی پدید آمد و خود بنی العباس هم هاشمی نژاد بودند از این رو حفظ و حمایت انساب سادات احتیاج به نقابت پیدا کرد تا منسوبین به بنی هاشم همگی از روی شجره نامه ها شناسایی شدند تا با مشخص شدن ذوی القربی، آنان به حقوق خود نائل آیند و اجر رسالت به ایشان عاید شود. نیز جلوی ورود احتمالی غیر آنان به حقوق خود نائل آیند و اجر رسالت به ایشان عاید شود. نیز جلوی ورود احتمالی غیر آنان در سلسله جلیله سادات گرفته شده و انساب ایشان محفوظ بماند. از این رو نهاد نقابت شکل گرفت و به دلایلی به دو دستگاه «نقیب الطالبین» و «نقیب العباسیین»، تقسیم گردید. منصب نقابت بسیار محترم و صاحب آن معظم بود و چهره شاخصی همانند سید جلیل طاهر ذی المناقب، ابواحمد حسین بن موسی پدر سید مرتضی و سید رضی، عهده دار این منصب بود که به هشت واسطه نسبش به حضرت موسی بن جعفر(ع) می رسید، علاوه بر آن دیوان مظالم و امارات حج را نیز متصدی بود که بعد به سید رضی و سید مرتضی رسید. معمولاً به ریاست نقابت، شخصی را به اسم نقیب الأشرف یا رئیس خاندان نبوی انتخاب می‌کردند، وظایف آن از این قرار بود:

 

حفظ نسب خاندان

 

– ثبت نام نوزادان و مردگان.

 

– جلوگیری از افراد خاندان از نظر ارتکاب پاره گناهان و یا اشتغال به پاره سب ها و مشاغل پست.

 

– مطالبه و وصول و ایصال حقوق آنان.

 

– دریافت حقوق مربوط به خاندان پیغمبر درغنیمت و فیء و تقسیم آن میان افراد.

 

– مراقبت درزناشویی زنان و دختران خانواده که فقط با هم شأن خودشان همسر شوند. و در واقع نقیب الأشراف به منزله قیم و وکیل عمومی افراد خاندان بشمار می‌آمد.

 

حفظ و حراست انساب دودمان نبوی در جمیع ادوار اسلامی در نهایت درجه اهمیت بوده است.

 

نقش شعرای شیعه:کسانی چون کمیت بن زید اسدی(ک۱۲۶ق)، سید حمیری و دعبل خزاعی و دیگر شعرای متعهد شیعی با توجه به آشنایی ایشان به انساب- که از ویژگی های یک شاعر مشهور است تا در سروده های خود دچار اشتباه نشود- در سروده های خود، فراوان به نسب اشخاص اشاره کرده‌اند که خود می‌تواند از علل گسترش دانش نسب شناسی باشد.^[۴۹]

 

بند سوم.تنی چند از نسب شناسان برجسته شیعی

 

در میان شیعیان ، نسب دانان بسیاری ظهور کرد و ایشان نقش سترگی در بالندگی دانش نسب ایفا کردند. گروه بسیاری از نسابه های شیعه نامشان در کتب تاریخ، لغت، حدیث و انساب ذکر شده لیکن تفصیلی از شرح حال ایشان در دست نیست.چند نفر از مشهورترین ایشان و آثارشان عبارتند از:

 

ابونصر، محمد بن سائب کلبی (م۱۴۶ق).

 

وی نخستین کسی است که علم نسب را به معنای دقیق آن تدوین کرد. او از اصحاب امام باقر و امام صادق (ع) بود و در نگارش اثر خود، از ابوصالح، نسابه معروف، که همنشین عقیل بن ابی طالب بود بهره فراوان برد.^[۵۰]

 

هشام بن محمد بن سائب کلبی (م۲۰۶هـ).

 

وی از دانشمندان مکتب عراق و عالم به انساب، اخبار، مثالب، شعر، ایام العرب، فتوح، جغرافیا، کتیبه شناس و حافظ و مفسر قرآنوی از شاگردان امام جعفر صادق (ع) و از خواص امامیه «کان یختص بمذهبنا» بود.^[۵۱] خاندان کلبی از جمله هواداران علی بن ابی طالب(ع) و از دشمنان بنی امیه محسوب می شدند. شاگردی برخی از آنان در محضر ائمه و یا مجموعه آثار آنان در زمینه مقاتل، انساب، مناقب و غارات همگی دلالت بر تقرب و علاقه باطنی ایشان به اهل بیت پیامبر دارد.برخی از مشاهیر اهل سنت به رغم اعتراف به فضل هشام کلبی در دانش نسب او را از این رو که شیعه است موثق ندانسته اند.

 

هشام یکی از آگاه ترین به دانش نسب شناسی در روزگار خود بود. از این رو، کتاب های بسیاری در باب انساب عرب نگاشت که از جمله آن ها جمهره النسب است. حاجی خلیفه وی را اولین کسی می‌داند که درباره انساب کتاب نوشته است. مطالب کتاب وی شامل نسب قریش و بن یهاشم، شعبات مضر، ربیعه و قبایل قحطانی است. ابن کلبی علاوه بر انساب اطلاعات تاریخی در باب العرب، مساکن کهن و نوین قبایل، تراجم احوال بزرگان قبایل، مهاجرت های قبایل و نقش آنان در فتوحات به دست می‌دهد که مورخان بی نیاز از این مطالب نیستند. اطلاعات مهم درباره بزرگان قبایل شیعه، قیام های شیعی، واقعه کربلا، توابین، والیان و فرماندهان نظامی از آن جمله اند.

سازگاریمیزانی که یک نوآوری به صورت مطابق بودن با ارزش ها، نیازها و تجارب موجود برای پذیرندگان بالقوه درک می شود.

1. 1. استفاده از این سیستم با تمام جنبه‌های شغل من سازگار است.

 

1. 1. من فکر می کنم که استفاده از این سیستم با روشی که من دوست دارم کار کنم بخوبی تناسب دارد.

 

1. استفاده از این سیستم با شیوه شغلی من تناسب دارد.

سازگاریمیزانی که یک نوآوری به صورت مطابق بودن با ارزش ها، نیازها و تجارب موجود برای پذیرندگان بالقوه درک می شود.

1. 1. استفاده از این سیستم با تمام جنبه‌های شغل من سازگار است.

 

1. 1. من فکر می کنم که استفاده از این سیستم با روشی که من دوست دارم کار کنم بخوبی تناسب دارد.

 

1. استفاده از این سیستم با شیوه شغلی من تناسب دارد.

این نتایج تجربی همچنین نشان می‌دهد که شرایط تسهیلی دارای تاثیری مستقیم بر به کارگیری، فراتر از آنچه که توسط تمایلات رفتاری مجزا تشریح شد، می‌باشند (به جدول۳-۲ بنگرید). مطابق با TPB/DTPB، شرایط تسهیلی نیز به ‌عنوان مقدمه­­ای مستقیم از به کارگیری مدل می‌شوند. در حقیقت، این اثر انتظار می رود که با تجربه افزایش یابد زمانی که کاربران تکنولوژی روش های چندگانه ای را برای کمک و پشتیبانی از طریق سازمان می‌یابند، بدین وسیله، با حذف موانع به کارگیری تحمیلی روانشناسان سازمانی اشاره کرده‌اند که کارکنان مسن تر با دریافت کمک و مساعدت بر شغل احساس با اهمیت بودن می‌کنند. که پیش تر در زمینه استفاده از IT به صورت مختلط مورد توجه قرار گرفته بود با فرض اینکه محدودیت های در حال افزایش شناختی و فیزیکی مرتبط با سن می‌باشند، این مباحث موازی با شواهد تجربی حاصل از مطالعات موریس و ونکاتش (۲۰۰۰) می‌باشد. ‌بنابرین‏، زمانی که توسط تجربه و سن تعدیل می شود، شرایط تسهیلی دارای تاثیری معنادار بر روی رفتار به کارگیری خواهد بود.

 

اگرچه خودکارآئی و اضطراب به نظر تعیین کننده های مستقیم معنادار تمایل در SCT می‌باشند UTAUT آن ها را به ‌عنوان تعیین کننده های مستقیم دربر نمی گیرد (ونکاتش و همکاران ۲۰۰۳). تحقیق پیشین (ونکاتش، ۲۰۰۰) نشان داده که خودکارآئی و اضطراب به لحاظ ادراکی و تجربی از انتظار تلاش متمایز می‌باشد (سهولت ادراک شده از به کارگیری) خودکارائی و اضطراب به صورت تعیین کننده های غیر مستقیم تمایل مدل شدند که به طور کامل توسط سهولت ادراک شده به کارگیری تعدیل می‌شوند. مطابق با این، دریافته ایم که خودکارائی و اضطراب به نظر تعیین کننده های معناداری برای تمایل در SCT می‌باشند، بعبارت دیگر، بدون کنترل برای اثر انتظار تلاش. ‌بنابرین‏ انتظار می رود که خودکارائی و اضطراب به طور مشابه عمل نمایند، یعنی، از انتظار تلاش متمایز باشند و هیچ تاثیر مستقیمی بر تمایل فرا و ماورای انتظار تلاش نداشته باشد.

 

نگرش به استفاده از تکنولوژی به صورت واکنش کلی مؤثر فردی برای استفاده از یک سیستم تعریف می شود. چهار ساخت حاصل از مدل های موجود با این تعریف مطابق می‌باشند: نگرش نسبت به رفتار (TRA, TPB/DTPB, C-TAM-TPB)، انگیزش درونی (MM)، تاثیر نسبت به به کارگیری (MPCU) و اثر (SCT). جدول ۴-۲ تعاریف را ارائه می‌دهد و آیتم های مقیاس مرتبط برای هر ساخت را نشان می‌دهد. هر ساخت دارای یک مؤلفه‌ مرتبط با احساس/ اثر تعمیم یافته مرتبط با یک رفتار معین می‌باشد (در این مورد، استفاده از تکنولوژی). در آزمایش نمودن این چهار ساخت، واضح است که تمامی آن ها به یک علاقه، لذت، خوشی و سرور فردی مرتبط با به کارگیری تکنولوژی بستگی دارند.

 

به طور تجربی، ساخت نگرش یک مورد خوب را نشان می‌دهد (ونکاتش و همکاران ۲۰۰۳). در برخی از موارد (مانند؛ TRA, TPB/DTPB , MM)، این ساخت نگرش در تمامی سه دوره زمانی معنادار است و همچنین قوی ترین پیش‌بینی کننده برای تمایل رفتاری است. هر چند، در سایر موارد (C-TAM-TPB, MPCU, SCT) این ساخت معنادار نبود. ساخت های نگرشی تنها زمانی که شناخت های خاص – در این مورد، ساخت های مرتبط با عملکرد و انتظارات تلاش- در این مدل قرار نمی گیرند، ‌معنا دارند. شواهد تجربی وجود دارند که پیشنهاد می‌کنند که واکنش های مؤثر (مانند انگیزش درونی) ممکن است از طریق انتظار تلاش به کار انداخته شود. ‌بنابرین‏، با توجه به بررسی های انجام شده از ادبیات موضوع تمامی روابط مشاهده شده بین نگرش و تمایل را نادرست در نظر می گیریم و از حذف سایر پیش‌بینی کننده های کلیدی (مخصوصا، انتظار عملکرد و انتظار تلاش) نتیجه گیری می‌کنیم. این رابطه نادرست احتمالا از اثر تلاش و انتظارات تلاش بر روی نگرش نشأت می گیرند. عدم معناداری نگرش در حضور چنان ساخت هایی در آزمون های مدل پیشین گزارش شده است، علی‌رغم آن حقیقت که این یافته برخلاف آنچه می‌باشد که در TRA و TPB/DTPB تئوریزه شد. با این فرض، انتظار روابط قوی تری را در UTAUT بین انتظار عملکرد و تمایل و میان انتظار تلاش و تمایل پیش‌بینی، و بدان باور داریم، مطابق با توسعه منطقی بحث شده، نگرش نسبت به استفاده و به کارگیری تکنولوژی تاثیری مستقیم یا غیرمستقیم بر تمایل نخواهد داشت.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جدول ۴-۲ – نگرش نسبت به استفاده از تکنولوژی: ساخت های بنیادی، تعاریف و مقیاس ها(ونکاتش و همکاران ۲۰۰۳) ساخت تعریف آیتم ها نگرش نسبت به رفتار احساسات مثبت یا منفی فردی ‌در مورد ایفای رفتار هدف.

1. 1. استفاده از این سیستم ایده بد/خوبی است.

 

1. 1. من ایده استفاده از این سیستم را دوست دارم/ندارم.

 

1. 1. استفاده از این سیستم یک ایده احمقانه/هوشمندانه است.

 

1. استفاده ار این سیستم خوشایند/ناخوشایند است.

انگیزش درونی ادراکی که کاربران خواهند خواست تا فعالیتی را برای تقویت ناآشکار بجای فرایند اجرای بالعکس فعالیت انجام دهند.

1. 1. من استفاده از این سیستم را لذت بخش می یابم.

 

1. 1. فرایند واقعی استفاده از این سیستم خوشایند است.

 

1. استفاده از این سیستم برای من سرگرم کننده است.

اثر نسبت به استفاده احساسات لذت، سرفرازی، یا خوشی؛ یا افسردگی، انزجار، ناخشنودی یا نفرت مربوط با یک فرد با یک فعالیت خاص.

1. 1. این سیستم کار را لذت بخش تر می‌کند.

 

1. 1. کار با سیستم سرگرم کننده است.

 

1. این سیستم برای برخی از مشاغل مناسب است، اما نه برای نوع شغلی که من می خواهم. ®

اثر علاقه فردی برای رفتار

1. 1. من کار کردن با این سیستم را دوست دارم.

 

1. 1. من به دنبال جنبه‌های از شغلم می گردم که لازم دارم تا از این سیستم اسفتفاده کنم.

 

1. 1. استفاده از این سیستم برای من ناامید کننده است. ®

 

1. 1. اولین باری که شروع بع استفاده از این سیستم کردم، متوقف کردن آن خیلی سخت بود.

 

1. در استفاده از سیستم به سرعت خسته می شوم. ®

 

۵-۴-۲- تمایل رفتاری

 

متناسب با تئوری اساسی برای تمامی مدل های تمایل که درادبیات موضوع و در این پژوهش بحث شد، انتظار داریم که تمایل رفتاری دارای تاثیری مثبت معنادار بر به کارگیری تکنولوژی است.

 

۵-۲-پیشینه تجربی پژوهش درایران

از آنجایی‌که تعهد اصلی زوجین متقاضی فرزند نیز پرداخت اجرت مورد توافق و در صورت غیر معوض بودنِ قرارداد، پرداخت هزینه های مربوط به بارداری است؛ در صورت تخلف غیرموجّه از تعهدات مقرر خویش و ورود خسارت به طرف دیگر (مادرجانشین)، آن‌ ها مسؤل جبران ضرر وارده خواهند بود. از آنجایی‌که برابر ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی، نگاهداری اطفال حقّ و تکلیف ابوین است؛ در نتیجه، والدین متقاضی بایستی جنین متولّد شده را در موعد مقرر از مادر جانشین تحویل بگیرند و حق ندارند به بهانه بیماری یا معلولیت کودک از مسئولیت‌های قانونی خویش سر باز زنند و از تحویل گرفتن کودک امتناع نمایند. از این رو، در صورت خودداری والدین از تحویل کودک، می‌توان به استناد ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی الزام آن ها را به قبول حضانت طفل از دادگاه خواستار شد.

۲-۷-۴ طریقه جیران خسارت

در صورت نقض تعهد از سوی هریک از طرفین قرارداد و در نتیجه ورود خسارت به طرف مقابل، جبران خسارت به موجب ماده ۲۲۱ ق.م. به یکی از سه طرق ذیل خواهد بود. ماده مذکور مقرر می‌دارد: «اگر کسی تعهد اقدام به امری را بکند یا تعهد نماید که از انجام امری خودداری کند، در صورت تخلف، مسؤل خسارت طرف مقابل است مشروط بر این‌که جبران خسارت تصریح شده یا تعهد عرفاً به منزله تصریح باشد و یا بر حسب قانون موجب ضمان باشد». در صورتی که طرفین در قرارداد ‌در مورد نحوه جبران خسارت توافق نموده باشند، در این صورت مطابق توافق آنان رفتار می‌گردد. گاهی قانون ‌در مورد جبران خسارت ترتیبات خاصّی را مقرر می‌دارد که باید آن‌‌را اعمال نمود. چنان‌چه دو عامل فوق ‌در مورد جبران خسارت سکوت کنند، در این‌جا باید به چگونگی رفتار عرف در این زمینه مراجعه نمود. عرف نیز طرف متخلّف را به جبران خسارت وارده به طرف مقابل محکوم می‌کند و از عهد شکنی به سادگی نمی‌گذرد و علاوه بر تأکید بر اصل لزوم جبران خسارت از جانب متخلّف، میزان آن‌‌را نیز معیّن می‌کند. در قرارداد جانشینی در بارداری به دلیل تازه و نو بودن از یکسو، هنوز قانونی وجود ندارد که میزان جبران خسارت طرف مقابل را معیّن کند و از سویی دیگر، هنوز عرف خاصّی در این زمینه شکل نگرفته که ‌در مورد میزان خسارت اظهار نظر کند؛ در نتیجه، عرف نیز در این زمینه ساکت ‌می‌باشد. بدین منظور بهتر است طرفین قرارداد ‌در مورد چگونگی جبران خسارت توافقات لازم را با یکدیگر به عمل آورند تا در صورت اختلاف با مشکلاتی کمتری مواجه گردند.

۲-۸ مبحث هشتم: تعارض قرارداد استفاده از رحم جایگزین با حقوق ثالث

‌بر اساس ماده ۲۳۱ قانون مدنی، اثر عقد تنها محدود به کسانی است که در تراضی دخالت ‌داشته‌اند و نسبت به اشخاص ثالث هیچ حقّ و دینی ایجاد نمی‌کند. این نتیجه که «اصل نسبی بودن قراردادها» نام دارد، یکی از نتایج اصل حاکمیت اراده است (کاتوزیان، ۱۳۸۵الف: ۱۷۱). بر این اساس و با توجه ‌به این‌که طرفین عقد در قرارداد استفاده از رحم جایگزین زوجین نابارور و مادرجانشین هستند، بنابر اصل نسبی بودن قراردادها آثار این قرارداد باید صرفاً متوجه آن‌ ها باشد؛ لکن، در این رابطه اشخاص دیگری نیز هستند که یا به نحوی درگیر با قرارداد بوده و اراده آن‌ ها در تشکیل قرارداد مؤثر است (مانند همسر مادرجانشین)؛ به طوری‌که تعیین جایگاه اذن یا اجازه شوهر مادرجانشین در این قرارداد همواره از مسائل مهم و اساسی در این زمینه بوده است یا اشخاصی هستند که حقوق آن‌ ها در اثر انعقاد این قرارداد متأثر شده و مورد تعرّض قرار می‌گیرد (هم‌چون حقوق طفل شیرخوار و ولی قهری مادر جانشین).

اکنون چگونگی تعارض قرارداد استفاده از رحم جایگزین با حقوق هریک از این اشخاص را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

۲-۸-۱ تعارض قرارداد استفاده از رحم جایگزین با حقوق همسر مادر جانشین

مادرجانشین لزوماًً یک زن بیوه یا فاقد شوهر نیست. ممکن است به دلایل خاصّی از قبیل خویشاوندی، حسّ انسان ‌دوستی یا نیاز مالی، زن شوهرداری حاضر به انعقاد قرارداد رحم جایگزین با زوجین نابارور متقاضی فرزند شود. بدیهی است برقراری عقد نکاح بین مادرجانشین و همسرش (مانند هر زوج دیگر) باعث می‌شود که این دو، حقوق و تکالیف گوناگونی نسبت به یکدیگر پیدا کنند. یکی از حقوقی که به موجب قانون برای شوهر به رسمیّت شناخته شده «حق ریاست بر خانواده» است. در حقوق ایران به موجب ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی، ریاست خانواده به عهده مرد گذاشته شده است. حقّ ریاست شوهر بر خانواده در حقوق ما در بردارنده آثار و نتایج متعدّدی است از جمله این ‌که: اقامتگاه زن اصولاً همان اقامتگاه شوهر است (ماده ۱۰۰۵ قانون مدنی)؛ ولایت قهری نسبت به اطفال از آن پدر بوده و اوست که هزینه اداره خانواده را بر عهده دارد (مواد ۱۱۸۰ و ۱۱۹۹ قانون مدنی)؛ همچنین زن، مکلّف به تمکین از شوهر بوده و شوهر می‌تواند زن را از اشتغال به شغلی که منافی مصالح خانوادگی است، باز دارد. در میان این موارد «تمکین زن از شوهر» و« حق منع زن از حرفه و صنعتی که منافی مصالح خانواده است» از جمله حقوق شوهر است که به نظر می‌رسد در اثر انعقاد قرارداد استفاد از رحم جایگزین توسط مادرجانشین و اجرای تعهدات ناشی از آن، می‌تواند مورد تعرّض قرار گیرد.

۲-۸-۱-۱ تمکین

یکی از آثار ریاست مرد بر خانواده، تکلیف تمکین برای زن است (ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی). تمکین در مقابل شوهر و پذیرش محدودیت شغلی، دو تکلیف مهمّ قانونی است که طبق موازین فقهی و مقرّرات حقوق موضوعه پس از ازدواج به زن تحمیل می‌شود. ایجاد و دوام صفا و صمیمیت در زندگی زناشویی بی‌تردید مستلزم همکاری برابر و صادقانه هر دو عضو اصلی خانواده یعنی، زن و شوهر است. قانون‌گذار در مواد ۱۱۰۳ و ۱۱۰۴ قانون مدنی «حُسن معاشرت و معاضدت در تشیید مبانی خانواده و تربیت اولاد» را به صورت دو تکلیف مشترک و اوّلیه زوجین مورد حکم قرار داده است؛ لکن، ‌در مورد تصمیم‌گیری دو نفر برای اداره خانواده ممکن است اختلاف سلیقه بروز کند و آرامش خانواده را بر هم زند. لذا، به منظور جلوگیری از متلاشی شدن خانواده و قطع اختلاف‌نظر بدون مراجعه به ثالث یا احیاناً دادگاه، قانون‌گذار به تبعیّت از فقه اسلامی در ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی ریاست خانواده را به عنوان یک قاعده امری از خصایص شوهر دانسته است. یکی از نتایج اعطای ریاست خانواده به شوهر پیدایش وظیفه‌ای برای زوجه در مقابل او به عنوان «تمکین» است. در عرف حقوقی ما تمکین دو معنای عام و خاص دارد:

۲-۸-۱-۱-۱ تمکین عام

 

ارزیابی سیستمی در واقع تجزیه و تحلیل کلی سیستم و ارتباط بین زیر سیستم ها را تداعی می‌کند. منظور از این تحلیل افزایش سطح تماس بین زیر سیستم ها به گونه ای است که اثر بخشی سیستم را افزایش دهد. در واقع این کاری است که رویکرد سیستمی قرار است انجام دهد.

 

به طور کلی رویکرد سیستمی به دنبال پاسخ گویی به سؤال های زیر است:

 

– آیا برنامه به حد نصاب شرکت کننده رسیده است؟

 

– آیا برنامه اثربخش است؟

 

– چقدر هزینه می بردارد؟

 

– آیا هزینه انجام شده به افزایش اثربخشی انجامیده است؟

 

به طور سنتی در رویکرد سیستمی ارزشیابی به عنوان گام نهایی و به منظور بهبود مداخلات آموزشی( ارزشیابی) و یا قضاوت ‌در مورد درستی و اثربخشی آموزش ها(ارزشیابی) انجام می‎شود. غالباً الگوهای ارزیابی مبتنی بر رویکرد سیستمی می‌باشند که از مهم ترین این الگوها می‎توان. الگوهای CIPP، TVS، IPOO را نام برد..

 

۲-۵ ) الگوهای ارزیابی اثربخشی آموزش

 

عمل ارزشیابی از پدیده‌های آموزشی، به صورت های مختلف توصیف و برای اجرای آن
الگو های گوناگونی ارائه گردیده است. گروهی هدف ارزشیابی را بررسی میزان تحقق یافتن هدف ها قلمداد کرده و گروهی دیگر به خصوصیات درونی و عوامل تشکیل دهنده برنامه آموزشی توجه
نموده اند. گروهی هم هدف ارزشیابی را فراهم آوردن اطلاعات لازم به منظور تسهیل در امر تصمیم گیری قلمداد کرده و الگو های تسهیل در تصمیم گیری را ارائه نموده اند.

 

همان طور که گفته شد در ارزشیابی الگو های متعددی وجود دارد. این الگوها ‌بر اساس دیدگاه های خاصی که در تعریف ارزشیابی وجود دارد شکل گرفته اند. این دیدگاه ها هر یک، جنبه هایی خاص از ارزشیابی را مورد نظر قرار داده و الگوی خاصی را تنظیم کرده‌اند. برخی از الگو ها توجه خود را به ارزشیابی رفتار یادگیرنده، مواد آموزشی یا شیوه های مربوط به آن معطوف کرده‎اند. گروه دیگری از الگوها، بر اهمیت نقش ارزشیابی در برنامه ریزی های درسی تأکید کرده و در این رابطه کوشش دارند تا با بهره گرفتن از الگوهای متعدد نسبت به اصلاح برنامه ریزی آموزشی اقدام نمایند و دسته دیگری از الگوها بر اهمیت گردآوری اطلاعات برای تصمیم گیری تأکید دارند.

 

ارزشیابی بخش نهایی تقریباً همه سیستم های توسعه آموزشی است. زیرا تکنیک ها و متدلوژی هایی را برای تعیین اثربخشی و راه هایی را برای بهبود مداخلات آموزشی فراهم می آورد. با این وجود در مرور ادبیات موضوع مشخص شده است که ارزشیابی برنامه های آموزشی برای مهیا کنندگان آموزشی در بیشتر موارد در کلیت و بهتر بودن، نامتجانس هستند. برخی این امر را به فاکتورهای درون سازمانی مانند هزینه های ارزشیابی، کمبود وقت، فقر تجربه ارزشیابی، یا به طور ساده عدم اعتماد مدیرانی که اعتقاد دارند که آموزش ذاتاً خوب است، نسبت داده، و عده ای آن را به فقر نمونه، روش ها و ابزارهای جامع نسبت داده‎اند. اما شاید مهم ترین دلیل آن ریشه در این حقیقت دارد که کار ارزشیابی بخودی خود پیچیده است. تعاملات دینامیک و هم زمان ویژگی ها و حوزه های مختلف، اهداف آموزشی و سازمانی و یادگیرندگان، موقعیت آموزش، فاکتورهای پیچیده‎ای را هنگامی که مداخلات آموزشی مورد ارزشیابی قرارمی گیرند، به وجود می آورند(موسوی، ۱۳۷۶).

 

ورتن و ساندرز تعداد این الگوهای ارزیابی را بیش از پنجاه مورد دانسته اند. آنچه این الگو ها را از یکدیگر متمایز ساخته است، مقاصد، رویکرد ها، ماهیت موضوع مورد بحث، تأکیدات ویژه آن ها بر بخش های خاصی از ارزشیابی، مبانی نظری و دیدگاه های انسان شناختی آن ها است. در عین حال توجه ‌به این نکته لازم است که الگوهای پدید آمده برای رفع مسائل در فرهنگ خاصی خلق شده اند. بر این اساس جای طرح این پرسش است که آیا می توان از این الگوها به صورت تلفیقی یا تفکیکی در جامعه ایران بهره گرفت.

 

در ادامه به معرفی تعدادی از پرکاربردترین الگوهای ارزیابی اثربخشی دوره های آموزشی
می پردازیم. از آن جا که غالباً رویکرد های مبتنی بر هدف و سیستمی در ارزشیابی برنامه های آموزشی استفاده می‌شوند، و چهارچوب های مختلف ارزشیابی برنامه های آموزشی تحت تأثیر این دو رویکرد قرار دارند، ‌بنابرین‏ در بخش معرفی الگو های ارزیابی اثربخشی این الگو ها بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند.

 

۲-۵-۱ ) الگوی ارزیابی اثربخشی کرک پاتریک

 

در نوامبر سال ۱۹۵۹ دونالد مک کرک پاتریک یک سری از مقالات خود را در مجله آموزش اجتماعی در چهار مقاله منتشر کرد که زمینه شکل گیری چارچوبی برای ارزیابی عملکرد آموزش گردید. که امروزه در محیط های صنعتی، حکومتی و مؤسسات هنوز پرکاربردترین رویکرد برای ارزیابی آموزش است. به طور مختصر چارچوب مدل کرک پاتریک یک چهارچوب چند بعدی برای ارزشیابی دوره های آموزشی است. بر اساس این مدل ارزشیابی همیشه باید از سطح اول شروع و سپس چنانچه زمان و بودجه اجازه دهد به ترتیب به طرف سطوح دوم ؛ سوم و چهارم حرکت نماید و اطلاعات هر سطح به عنوان پایه ای برای سطوح بعدی ارزشیابی است.

 

این تیپولوژی اندازه گیری اثربخشی شاید ساده ترین و در عین حال پرکاربرد ترین روش ارزشیابی آموزش باشد. ‌بر اساس این مدل؛ ارزشیابی باید در چهار سطح واکنش^[۶۲] شرکت کنندکان، یادگیری^[۶۳] ، رفتار^[۶۴] و نتایج^[۶۵] صورت پذیرد. در این مدل، یادگیری در طول آموزش اندازه گیری می‎شود و اشاره به یادگیری ذهنی، شناختی و رفتاری دارد. رفتارها اشاره به عملکرد ضمن کار دارند و ‌بنابرین‏ بعد از آموزش اندازه گیری می‌شوند. ‌بنابرین‏ واکنش به یادگیری؛ یادگیری به رفتار و رفتار به نتایج آموزش وابسته است.

 

این الگو چهار سطح ارزشیابی، از ارزشیابی واکنش های مهم و اساسی شرکت کنندگان نسبت به آموزش تا تأثیر سازمانی آن را در نظر دارد. سطوح متوسط آن یادگیری افراد از آموزش و تأثیر آموخته ها بر رفتار شرکت کنندگان درحرفه و کارشان را بررسی می‌کند. این سطوح درشکل(۱) نشان داده شده است.

 

 

 

 

 

۴ نتایج

 

۳ رفتار

 

۲ یادگیری

 

۱

 

واکنش

 

شکل(۲-۱): سطوح چهارگانه ارزیابی کرک پاتریک

 

سطح اول: ارزیابی واکنش^[۶۶]

 

واکنش اصطلاحی است که کرک پاتریک برای اشاره ‌به این که چگونه شرکت کنندگان به یک برنامه آموزش خاص علاقه نشان می‌دهند، استفاده شده است. این سطح اساساً، این که آیا شرکت کندگان به برنامه علاقه دارند را می سنجد. همان طور که کرک پاتریک بیان می‌کند این سطح ارزیابی باید همیشه ضمن برنامه اجرا شود تا زمینه بهبود را فراهم آورد. نونن و سولسکی ^[۶۷] مشاهده کرده‌اند که اگر چه هیچ رابطه ای بین واکنش کار آموز و عملکرد او وجود ندارد اما برنامه های آموزشی که واکنش ها نسبت به آن ها نامطلوب است احتمالا در ایجاد یادگیری شکست می‎خورد.